Gielen beargumenteert dat een kunstenaar het beste floreert wanneer hij zich begeeft in alle vier deze ruimten: “(…) een ‘gezonde biotoop’ voor de kunstenaar vraagt om een goede balans tussen de vier ruimten. Een creatieveling die bijvoorbeeld alleen maar in de ruimte van de markt of de civiele ruimte vertoeft (of er te lang verblijft) vervalt op den duur in een status quo met zijn werk, omdat hij zich nog nauwelijks kan ontwikkelen.”
Vanuit deze omschrijving van Pascal Gielen kun je betogen dat ondernemende kunstenaars er dus voor moeten zorgen dat zij zich voldoende blijven begeven in de domestieke en in de gemeenschapsruimte om in de markt en civiele ruimte goed te kunnen blijven functioneren. Met andere woorden: het stimuleren van cultureel ondernemerschap zou te allen tijde gepaard moeten gaan met het stimuleren van ondernemen op het gebied van vorming en ontwikkeling: residencies, periodes van bezinning, contemplatie met collega kunstenaars, deelnemen aan debatten, het schrijven van artikelen, enzovoort, enzovoort.
Kunstenaars die daar in gesteund worden, kunnen zich beter en krachtiger ontwikkelen en zich uiteindelijk sterker presenteren, op de markt – als cultureel ondernemer – en in de civiele ruimte.